“Vakit, ikindi vakti. Yesrib’in gözü Veda Tepeleri’nde, Önce bir sessizlik, sonra bir uğultu. Ve haykırışlar çınlıyor çölde, Çünkü Sevgili görünüyor ufukta. Yesrib, Medine-i Münevvere oluyor, Dolunay doğuyor Veda tepelerinden. Gül değil, canlar atılıyor yollara, İşte geliyor, Resulullah geliyor! Medine-i Münevvere ağlıyor, Medine-i Münevvere gülüyor. İşte Resulullah geliyor!”