Derken, su içme hariç, hiçbir şey yemeden gecelediler ve oruçlu olarak sabahladılar. Akşam olunca da o yiyeceği yeniden önlerine aldılar. Tam o sırada yanı başlarında, bir yetim beliriverdi. Bu sefer de onu kendilerine tercih ettiler. Üçüncüsünde de kendilerine bir esir geldi. Onlar, yine aynı şeyi yaptılar. Sabah olunca da Hz. Ali(a.s.), Hasan ve Hüseyin’in(a.s.) ellerinden tutarak, Allah’ın Resulü’nün (s.a.a.) huzuruna vardılar. Hz. Peygamber (s.a.a.) onları açlığın şiddetinden dolayı tıpkı bir civciv gibi tir tir titrerken görünce, “Sizde gördüğüm şey beni ne kadar üzdü!” dedi…