Sabah daha güneş doğmadan Küçük Kara Balık annesini uyandırmış.

‘’Seninle konuşmak istiyorum anne,’’ demiş.

Annesi uykulu gözlerle ‘’Evladım şimdi zamanı mı?* diye söylenmiş. *Söyleyeceklerini başka zamana bıraksan da gezintiye çıksak daha iyi olmaz mı?’’

Küçük Kara Balık kararlı bir sesle ‘’Hayır anne!* diye itiraz etmiş. *Ben böyle boş boş gezip dolaşmalara katlanamıyorum artık. Buradan gitmek, başka yerler keşfetmek istiyorum.’’

Annesi yavrusundaki değişimi fark etmiş.

*Mutlaka gitmen mi gerekiyor?* diye sormuş.

*Evet anne, gitmeliyim.*

*Sabah sabah nereye gitmek istiyorsun?*

*Bu derenin sonu nerededir, bilmek istiyorum,* demiş Küçük Kara Balık. *Anne, ben aylardır derenin nerede bittiğini düşünüyorum ama bir türlü anlayabilmiş değilim. Dün geceden beri de gözüme uyku girmedi, hep düşündüm durdum. Sonunda karar verdim; kendim gidip derenin sonunu bulacağım. Başka yerlerde neler var bilmek, yeni yerler görmek istiyorum.*