Kur’an-ı Kerim Hz. Muhammed (s.a.v)’e vahiy yoluyla Arapça olarak indirilen, mushaflarda yazılan, tevâtür yoluyla nakledilen ve tilavetiyle ibadet olunan Allah kelamıdır. Kur’an-ı Kerim okurken; harflerin kendine özgü şekilleri, isimleri, harflerin çıkış yerleri olan mahreçleri, harflerin zatında olan ve kendilerinden ayrılmayan lâzımî sıfatları ve sonradan kazanmış
oldukları ârızî sıfatlarından oluşan, tecvid ilminin kâide ve kurallarının bilinmesi ve uygulanması gerekmektedir. Anadolu topraklarının kadim kültüründe yıllarca tecvid kitabı olarak
okunup ezberlenen iki temel kaynağımız; İbnü’l-Cezerî’nin (ö. 833/1429) Mukaddimetü’l-Cezerî’si ile Abdurrahman Karabâşî’nin (ö. 904/1498) Karabaş Tecvidi’dir. Bu iki temel kaynağımızdaki tecvid tanımlarından hareketle Koca Tecvid’i 4 madde ile özetleyebiliriz.
1- Harfler
2- Mahreçler
3- Lâzımî Saıfatlar
4- Ârızî Sıfatlar
Harflerin şekilleri, isimleri, küllî ve cüz’î mahreçleri ve lâzımî sıfatları Mukaddimetü’l-Cezerî’den, ârızî sıfatları ise Karabaş Tecvidi’nden derlenmiştir.