İlkel dönemlerden itibaren insanın, beden ve ruh sağlığını korumak ya da kaybetmesi durumunda iyileşmek adına sağaltıcı bir yanının olduğuna inanılan kişi ve mekânlara başvurmasıyla birlikte uygulanan yöntem ve teknikler halk hekimliğini meydana getirmiştir. Dolayısıyla hastalıkların sağaltımı ve sağlığın sürdürülmesiyle ilgili olarak birçok ritüel oluşmuş ve yıllarca uygulanmıştır. Çevresel etkenlerin, gelenek, görenek ve tecrübeyle elde edilen bilgilerin birleşimiyle oluşan halk hekimliğinde halkın tutum ve davranışları, inanç ve kültürel yaklaşımları etkili olmuştur. 
Temelleri yüzyıllar öncesine dayanan halk hekimliği inanış ve uygulamaları yer yer farklı değerlendirmelere tabi tutulsa da ampirik ve majik yönü bulunan bu uygulamalar modern tıbbın da doğmasını sağlamıştır. 
Geçmişten günümüze halk hekimliği ile ilgili uygulamalar ele alınıp incelendiğinde, bunlardan bir kısmının dinî ve büyüsel nitelikli olduğu bazısının hem büyüsel hem gerçekçi nitelik taşıdığı bazısının da şifalı kabul edilen doğadaki ürünlerle yapılan sağaltma yöntemleri olduğu görülmektedir.
Halk hekimliğinin efsun, dua ve doğada bulunan ürünlerle yapılan tedaviler gibi çeşitli tezahürlerine rastlanmaktadır. Bu çalışmada münhasıran Kırıkkale halk hekimliğinin birer alt dalı konumunda olan ocaklar ve türbeler üzerinde araştırma yapılmıştır.