Bazı kitaplar okurun kalbine değil, doğrudan ruhuna konuşur. Bazı dizeler, susan bir halkın, kaybolmuş bir çocuğun, yaralı bir kadının sesidir. Ve bazı kitaplar vardır; okunmaz, yaşanır. Tıpkı bu kitap gibi…
Kırık Saatler Ülkesi, zamanın içinden değil, zamanın dışına taşan bir ses. Netice Pöge’nin iç dünyasında, kırılmış
saatlerin tiktakları eşliğinde dolaşıyoruz. Her şiir; bir suskunluğun yankısı, bir yarım kalmışlığın hatırası, bir direnişin günlüğü, bir annenin, bir âşığın, bir sürgünün duası…
Bu kitapta:
Bir Musa gibi kendi içine düşen bir kadın var. Firavunları yakan kelimeler, incinmiş çocukluklar, Ve kırık sözcüklerle örülmüş, dimdik duran bir benlik… Aşkın, inancın, yitimin, göçün ve direnişin diliyle yazılmış her mısra; Kalpten gelenin kalbe gideceğine inanan bir şairin ayak izidir. Netice Pöge, şiiri sadece yazmıyor; yaşıyor, taşıyor, teslim ediyor. Kimi zaman kelimelerin azaldığı yerde susuyor, Kimi zaman bir kadının iç sesiyle meydan okuyor zamana.
Bu kitapta aşkın diliyle ağlayan taşlar var. Dua gibi susan kadınlar, Yarasını yurt edinmiş insanlar… Eğer bir zaman kırıldıysa içimizde, Eğer sesimizi unuttuysak bir yerlerde, Bu kitap o zamanı tamir eden, o sesi geri getiren bir “iç saat”tir. Kırık Saatler Ülkesi’ne hoş geldiniz. Zamanın değil, kalbin saatine göre okumayı unutmayın