Ceren Yıldırım’ın üçüncü şiir kitabı olan bu eser, zamanın nabzını tutan bir şiir güncesi. Afakta tezahür eden gelişmelerin enfüsteki izlerini sürmekte. Yaşamın diyalektiğinde saklı duran şiiri ortaya çıkartmanın hakiki tek lisan olduğunu ve doğru bir iletişim yolunun ancak bu lisanla açılabileceğini söyleyen yazara göre “benlik” bilinci, beşerde hapsolduğu sanılan bir dünyadan değil ancak sanatın sonsuzlaşan evreninden çıkıp gelebilir.

“Sanatla söyle başka dilim yok benim” ya da “Ben şiir yazmıyorum şiir beni okuyor” derken bizlere, kendi benini üst bilincin dahilinde bulduğunu buyurmaktadır.