Hiçliğin ortasında hep var olmak için çaba sarf etmek,
suyun dibinde çırpınmaya benzer.
Çırpındıkça batarsın, battıkça çırpınırsın.
Nefesinin tükendiği an yeniden hiçliğin ortasında buluverirsin kendini.
Ama bu sefer, bulduğun kendin değilsindir.
Su olursun, karışırsın toprağa, ağaç olur köklerinden yeniden doğarsın.
Kimi bir şarkıda bulur kendini,kimisi açan bir çiçekte.
Ben se kendimi bildim bile kelimelerle raks etmekteyim.
Diyarımıza hoş geldiniz.
Ne eksikse, ruhurunda bulmanız dileğiyle….