Uzun zamandır iyi değilim hayattan hiçbir beklentim kalmadı.

Beni mutlu edecek bir şey yok çünkü artık bir beklentim yok, sadece yazmak istiyorum yazdıkça da eriyorum, bitiyorum.

Küçülüyorum, her şeye küçülüyorum aileme, dostlarıma, hayallerime yazacaklarıma bile.

Artık sıradanlaşıyorum, artık kendimi hissetmiyorum daha kötüsü bunun devam etmesinden korkuyorum sanırım alıştım.

Fark ettim ki bu en kötüsüymüş alışmak, en kötüsü en tehlikelisi.

Bu kitap benim için bir dönüm noktası değil, bir hayal değil, sadece bir alışkanlık. Yapmaktan keyif almadığım bir alışkanlık, çıkartmak istedim çünkü içimdekileri birde elimde tutmak istedim, gözümle görmek istedim.

KAYIP

“Ölümün kokusu geldiği zaman burnuna,

Güneş görmemiş bir gülün, kırmızılığı kalır hafızanda.

Tıpkı yaşanmamış bir yaşamın, harcanan zamanları gibi.”