"Kâğıda düşen her “ğ”, uzattığımız bir nefesin izi.
Bu, dilin zincirini kıran bir çatlak ses.
Ben kelimeyi yazarken değil, okurken doğuruyorum. O yüzden
bu kitap, “kulağın bildiği ama gözün alışmadığı bir dille” yazıldı.
Şiir, masa başında cilağlanmış bir yazı değil;
sokakta, dolmuşta, cenazede, kavgada, öpüşmede çıkan sestir.
Kelimelerim eğriliyor, harflerim taşkın. Ve bırakın…
Okunduğu gibi yazılsın. Ses, kâğıttan taşsın"