Bu çalışma, verili ve popülist yaklaşımların dışında yeni olanaklara duyduğum ihtiyaç dolayısıyla ortaya çıkmıştır. Küreselleşme sürecinde ve sistem tarafından tespit edilmiş seçeneklerin yapay döngüsüyle nesneleşen ve metalaşan gündelik yaşamın, sistemin personellerinin öznel duvarlarının ve etiketlerinin indirildiği, böylece oluşan kolektif hareketler aracılığıyla anlık ve eleştirel aralıklar içinde nasıl dönüştürülebileceğini araştırmak için yola çıktım. Bu yolda dönüşüm ve olasılıkları mümkün kılmak üzere "oyun"u bir taktik olarak ele alırken, oyun sayesinde mevcut sistemde meydana gelen kısa süreli kırılmaların yeni varoluş imkânları ve dünya algıları yaratabileceğini fark ettim. Böylece kolektif ve organik birliktelik halindeki bireyler, sanatçılar kendilerine dayatılan tek tip yaşam ve algı biçimine mahkûm kalmak yerine, dinamiklerinin özünde olan hakiki "bir yaşama sahip olma" umuduna yeniden kavuşabilirler ve bu sonsuz olasılıklardan türeyen umudu yayabilirler. Bu yolda kendilik ve kolektif hareketin "çatışmasız" diyalektiği içinde tanımların, hiyerarşilerin ötesinde, yaşamın sanat ve sanatın yaşam olduğu o doğal birliğe duyulan özlem temel motivasyon kaynağım olmuştur.