Kalem-i Elfida;
Bir kalemin kendini feda edişi...
Bir vedanın kaleminden dökülen şiirler...
Her kelime bir suskunluk...
Her dize bir gidişin yankısı...
Aşkın, özlemin, kırılmanın ve kabullenişin gölgesinde yazıya dönüşen bir iç hesaplaşmadır.
Şairin şiirlerinde ne tamamen ayrılık söz konusu ne de tam bir buluşma.
Bir kalem, sevdasından vazgeçmeden kendini sessizce geriye çekiyor.
Okurken bazı dizelerin bir veda gibi bittiğini ama
kalbinde bir başlangıç gibi yankılandığını fark
ediyorsunuz.
Özün sözü Kalem-i Elfida;
Susmanın en güzel haliyle yazılmış bir kalbin hikâyesidir.