"...Bir kalbin doğası aşktı. Her insanın aradığı, bakınca görmek istediği, elini uzatınca dokunabildiği, nefes alıp verişlerinin yegâne nedeni, varlığının anlamı, kalbin ritmiydi aşk. En büyük eksikliğimizdi gördüklerimizden bir aşk çıkaramamak. Oysaki aşk toplamaya gelmiş olmalıydık bu kaosun içine.
En küçük aşktan başlayarak çoğaltmalı, çoğalmalı ve en büyük aşka ulaşmalıydık.*

*Kalbim Kafesim* bir ilk öykü kitabı olmasına karşın olay örgüsünün inceliklerini barındırıyor. Hemen tüm öykülerde tarihsel olanla bağ kuruluyor; yazar böylelikle geçmişle bugün arasında değişen toplum bilincimizi işaret ediyor. Hem romantik hem de gerçekçi bir dil tüm öykülerde içimize kadar işliyor. ‘Ben’ olmayla ‘biz’ olmanın ikiliğini ve iç içeliğini insani bir duyarlık ve sahici bir seslenişle gerçekleştiriyor.İyi öyküler okumalı ve *Kalbim Kafesim* iyi öykülerden oluşuyor.*