Ziyan edilmiş dakikalar atlasında,
Ruhum kayboluyor istilanın çıkmazında…
Binlerce can kol geziniyorken sonda…
Kurşun gibi çöktü içime,
Dargın Nisan güneşi!
Eşeleyerek ulaşırken gerçeklere,
Bir baktım ki;
Yabancı kalmışım kendime…
Geceden daha karanlık,
Hüzünler biriktirirken yüreğimde…
Yine de gökyüzüne bak dediler!
Gökyüzü de istilanın eşiğinde,
Ölü bir güneş sızdı içime…
Üç noktalar büyüdü gittikçe derinlerime…