İnsan fıtratı gereği kalbinde iyiliği ve kötülüğü barındırır. Bu iki zıt kavram zamanla yoğunlaşır ve birbirinden ayrılır. Biri diğerine göre daha baskın olur her zaman. Bu durum kişinin kendi ile olan imtihanıdır aslında.
Kendini tanımanın, yaşanan olaylara büyük bir tevazu ile yaklaşmanın kökünde iyiliği tercih etmek ve iyiliğin yolunda yürümek vardır. İyi şekilde hareket etmek, iyi işler yapmak, iyi sohbetlerde bulunmak, iyi insan olmak…
Emekle dolu yaşamlarımızın içine sevgi katmalıyız.
Saygı,
Hoşgörü,
Aşk katmalıyız.
İyilikleri büyütmeyi, birlik bilincini ve ilahi aşkı hedeflemeyi, yolun herhangi bir noktasında yorulduğumuzda, tökezleyip düştüğümüzde yüce aşkı hatırlayıp, ellerimizi kalplerimizin üzerine koyup ışıl ışıl yanan ilahi huzmeden güç alarak ayağa kalkmamız gerektiğini unutmamalıyız.
Vefası daim olanlardan olabilmek ümidiyle…