işte ada
yokuş bir yola döküldü
yol ki, salt ve sarp
bir yürüme ki uçsuz
bir yürüme ki derin
zamanı bırakıveremeyiz kenara
uyanıktır geçiverir

deliyor içini insanın
ddt kokusu
denizin toprağın çamın rengi
bir toplam oluşturuyor
günün orta yerinde
‘karantina’