“Şiir, hayat merdivenini hayaller eşliğinde basamak basamak çıkarken kimi zaman yürüdüğümüz çetin yoldur. Uğradığımız zorlu ve meşakkatli patikanın ayak izleridir.  Yapayalnız hissettiğimiz zaman sarıldığımız iç sesimizdir. İnsanı İnsan yapan güzelliklerdir.

Ben iç sesimi paylaştım şiirlerimde, hayat duraklarını, soluk alıp vermeleri, umudu nakşettim mısralarımda. Belki hepimizin yankısı olan iç alemimizi dile getirdim.  Okuyanın az çok kendini bulacağı mısralarda ben dünyasından inciler bıraktım buraya.

Şiir, yalnız sevgiye açar kapılarını…

Ben, yaşanabilir bir dünya için yazdım. Kendimi yazdım. İstedim bu gök kubbe altında benim de sesim kalsın…

Şiirce bir dildir kalbin konuştuğu…

Ben size kalbimin sesini açtım…”