Günümüzde dinî fırka ve cemaatler, farklı açılardan dikkat çekmekte; özellikle de mezhepler tarihi ve din sosyolojisi açısından önem taşımaktadırlar. Nitekim bugün çeşitli dinî fırka/akım ve cemaatlerin, dinin farklı algı-anlayış ve yaşam biçimleri olarak her daim gündemin üst sıralarında yer aldıklarını ve gerek ekonomik gerekse siyasi açıdan güçlü piyasa ve toplumsal hareketlerin etkin oyuncusu olduklarını görmekteyiz. Binaenaleyh dinî grupları; sosyal, siyasi ve mali gelişmelerden uzak, sadece dindarlık pratiklerini (ibadet-i mersumeyi) zühd anlayışıyla gerçekleştiren ve bu amaçla yardımlaşan topluluklar olarak görmek hatalı olacaktır. Dolayısıyla dinî gruplar mutlaka devlet, siyaset ve ekonomi ile ilişkileri açısından da ele alınmak durumundadırlar. Biz de bu çalışmamızda, özellikle 1970’lerden itibaren yukarıda ifade edilen bağlamda oluşan, Türkiye’nin toplumsal, dinî ve siyasi gündemini meşgul eden ve az çok etkileyip yönlendiren Işıkçılık fırkasını ele aldık. Bu meyanda Işıkçılığın dinî perspektif ve yapısını, süreç içerisinde buna etki eden sosyal, siyasal, ekonomik ve kültürel değişimleri ele almak suretiyle, özellikle 1970 sonrası dönemin siyasi ve kültürel iklim ve konjonktürü üzerinde durarak, bu konjonktürün Işıkçılığın duruş, söylem ve yapısındaki etkilerini, geçirdikleri değişim dönüşüm ile hazırdaki duruşlarını analiz ettik.