"Yalnızlığın çeperi, gören değil; kör
kök tutmaz, dal vermez sardunya
çorak halidir insanın, ne yazık ki
ruhuna çiçek tozu, polen vermez
usuna petek, bal vermez yaşamda
cenin noktasından, çocukluktan
geçtikten gayrısı öze zeval gülüm

beton çehresi, salt mengene kent
kin ile öfke, nefret ile hırs, ah’lı
ur silahlı niyet, kendinin celladı
vurur, enine-boyuna it gerçeğini
çile urganını da önünde-sonunda
sıkan sicim ile diyet eyler gülüm"