*Çok üzgünüm Semih.* dedi. Semih Bey, *Tamam. sus!* dedi. Nejla Hanım *Yakında seni bile unutacağım Bey, biliyorsun. Eğer Bozcaada’da, Ayvalık’ta, İzmir’de ve Datça’da bu kitapları vermemiş olsan nerelere gittiğimizi bile hatırlamayacaktım. Yakın zaman hiç hatırlamıyorum artık. Bu halde de gitmek istiyor musun?* diye sordu.

Semih Bey, gözlerine öyle bir baktı ki o an. Nejla Hanım, tereddüt bile etmeden *Bu bakışı hatırlıyorum.* dedi ve neresi bile demeden *Kabul ediyorum, geliyorum* dedi. Bu bakışlar Bozcaada’da ilk karşılaştıklarındaki bakışlardı ve hayatlarındaki 5. şehre doğru yolla çıktılar. Oğulları ve kızları onların nereye gittiğini hiç bulamadılar ama emindiler ki nereye gittilerse gitsinler orada mutluydular…