Şeyhî (ö. 1431): Hakkında yeterli bilgiye ulaşılamayan şairin I. Murad’ın saltanat döneminde, 1371-1376 yılları arasında Germiyanoğulları Beyliği’nin merkezi Kütahya`da doğduğu şeyhülislâm ve tarihçi Hoca Sâdeddin’in (1536-1599) Tâcü’t-tevârîh adlı eserinde ileri sürülmüştür. Değişik kaynaklarda Sinan, Yûsuf Sinan ve Yûsuf Sinânüddin adıyla anılmaktadır. Ahmedî, Ahmed-i Dâî ve Şeyhoğlu Mustafâ gibi şairlerle birlikte Dîvân edebiyatının kurucularından sayılır. Aynı zamanda göz hekimidir, Çelebi Sultan Mehmed’in gözünü tedavi etmesinin ardından Osmanlı Devleti’nin ilk reîs-i etıbbâsı olmuştur. En tanınmış eseri Harnâme zarif, nezih ve ironik yapısıyla Dîvân edebiyatında hiciv ve mizahın benzersiz bir başyapıtı olarak kabul edilir. 126 beyitten oluşan eser Dîvân edebiyatının en kısa mesnevisidir, buna rağmen bir mesnevide bulunması gereken tevhid, naat, padişaha övgü, konunun işlenişi ve dua gibi bütün bölümleri içerir. Diğer eserleri Dîvân’ı ve tezkireciler tarafından çok önemli olduğu belirtilen Hüsrev ü Şîrîn adlı mesnevisidir.