HAYATA BAKIŞ
Dünya bir değirmen gibi durmayıp döner.
İnsan hayatı da tıpkı bir güneş misali deveran etmekte. Nitekim, naçiz vücudum ufuktan yeni doğmuş bir güneş gibi zayıf ve aciz minicik dünyaya gelmişken, güneşte olduğu gibi daha sonra güçlenip zayıflar.
Yaş yetmiş, iş bitmiş, saç, sakal ağarmış, harita koordinatları gibi yüzde kırışıklar belirmeye başlamış. Birde baktım ki! Zaman hayli ilerlemiş, uzun bir ömür su gibi akmış, bir rüya gibi hayal olup gitmiş!
Bir gün gençliğimi hatırlamış, elime bir ayna alıp cemalime bakmıştım. “Heyhat” çok şaşırdım, meğer aradan çok zaman geçip gitmiş. Onca zaman geçerken sanki ben uyur gezermişim. Maalesef geride hesap verilmesi gereken pek çok şey birikmiş ve ben hala uyanamayıp ayakta hareket eden bir robot gibiyim!
Ah boşa geçen vakitler!!!
Yaşlanmadan gençliğin, hastalanmadan sağlığın,
ölüm gelmeden hayatın
kıymeti bilinmiş olsaydı, keşke!