Suyu emen mazgallarda

Bütün kirleri topluyor masumiyetim

Çiziktirdiğim kâğıtlar kaderimi sırlıyor

Bekledikçe gelmeyeceği kesinleşenler

Bekledikçe güç toplayan acı

Bıraktığı anda gidecek korkusuyla

Birbirine sıkıca sarılan insanların ağrısı

Bu kadar nefesi süsleyen Allah’ım

Herkesin zamanla birbirine benzediği

Silinmiş yüzler mahşerindeyim

Huzurunda iki büklüm dönen dünyanın yanlışı ben miyim

Beni hatırlat serinliğe Allah’ım

Bir istasyonun sıkıntısında gördüğüm hata

Bana mı aitti yoksa

Aynı hatadan mı erişti bilince Âdem

Kendini bulmak için tren

Bazen raydan çıkmalı...