"Ölüm ne kadar birdenbire olursa olsun, şaşırtmıyor insanı. Herhalde beni şaşırtmıyor. `İnanamıyorum öldüğüne` diyenleri anlamıyorum, ölen kim olursa olsun, ne türlü ölüm olursa olsun, ben inanıyorum öldüğüne. Ben asıl yaşamağa şaşırıyorum, yaşamağa inanamıyorum. Ciğerlerimizin, yüreğimizin işlemesi, bu güzelim yeryüzünü görmemiz, işitmemiz, koklamamız doyulmaz bir mucize değil mi? `Mucize` diye baktığımız bir halin kesilivermesine şaşılacak, inanılmayacak ne var?" Nurullah Ataç Türk eleştirisine dürüstlüğü, içtenliği, gösteriden uzak yalın bir anlatıyla düşünceyi düpedüz söyleyebilme tutarlığını getirdi. Ne büyük sözlerin ardında düşüncesini gizledi ne de bilmediği bir konuda bilgiçlik tasladı. Nurullah Ataç`ın Günce`sini okumak sevimli aski, heyecanlı, öfkeli, bilge, kendiyle barışık bir amcayla yolculuk etmeye benziyor.