hatırlıyorum uzun uzadıya intiharlardan konuştuk 
Nilgün’den, Kaan’dan, Virginia’dan 
söz dönüp dolaşıp şiire geliyordu 
aranan eski bir kaçak geçiyor yanımızdan 

bir ara saatimin olmadığından söz açtın 
bir ara kaç otobüs geçmişti 
çıkılamayan yolculuk üstünden 
becerememiştim gitmeyi, evet, haklıydın 
– bir gün yazgımı sevmekten başka çaremin 
olmadığını fark ettim- 
dediğimde 
kahkahanın dökülen bir yanı vardı sesinde