Kıyametler kopuyor fırtınalar eserken

Eller bizi ayırdı deli gibi severken

Varamadım seninle yaşamanın tadına

Ne şiirler yazmıştım burada senin adına.

Akşamları her zaman efkâr basar gönlümü

Ben de garip aşığım güldür benim yüzümü

Yudumlarken şarabı sen gelirdin aklıma

Bazen isyan ederdim ben senin yokluğuna.

Yıllar evvel almıştım ben sazımı elime

Dökemedim derdimi sazın ince teline

Bana mesken olmuştu bu dağlar bu tepeler

Belki beni mezara götürecek bu dertler.