“Sabah olunca gitmeye karar verdik. Baktım ki dostum eteğini gül, reyhan, sümbül ve fesleğen ile doldurmuş, şehre götürmek niyetinde. Dedim: ‘Bilirsin ki gülün ömrü az olur. Çok sürmez, bu gülistan bozulur ne gül kalır ne gülistan. Bilgeler; gelip geçici şeylere gönül bağlamayın, demişler.’
Dostum dedi ki: ‘Pekâlâ, o halde ne yapalım?’  
‘Gülistan adlı bir kitap yazmak istiyorum; okuyanların gözleri sevinsin, içleri açılsın. Sonbahar rüzgârı onun yaprağına ilişmesin. Feleğin dönüşü, onun baharını hazana çevirmesin.’ dedim.”
…
Sizleri, Şeyh Sadi Şirazi’nin “Gülistan”ından güller dermeye davet ediyoruz.