Gül de Üşür anlatı türü bu kitapta yazar, ilk gençlik yıllarının geçtiği Elazığ`ı anlatıyor. 
Elazığ sokaklarını, çarşılarını, kahvelerini, Hozat Garajı esnaflarını, onların düşüş ve yeniden kendini örüş serüvenlerini med-cezirlerle, Gakkoş dilinin özgünlüğü içinde evlerimize getiriyor. Canı sıkılınca çıktığı yolları, yollarda karşılaştığı keyifli anları, gidişlerindeki heyecan ve kırılmaları sorgulayıp okuyucuya sunuyor.

“…Çocuklar ve ağaçlar… Çocuklar ve zeytinler, zeytin karası ve mavi ışıltılı gözleriyle çocuklar, sarı saçlarıyla küçük Kürt kızları, dedim. Kiminin küçücük elleri koyunlarında, kiminin sarı ve mavi  tişörtleri içinden sıyrılan o minik elleri oyunda, mavi ve kara bakan ay gülümsemeleriyle çocuk elleri ve onların gözleri...”