Bu kitap, Türkiye’de Kürt siyasetinin az konuşulan bir yüzüne odaklanıyor: Kürt Sağı. Kürt kimliği ile İslami aidiyetin nasıl iç içe geçtiğini, nerelerde ayrıştığını ve bu ilişkinin zaman içinde nasıl yeniden kurulduğunu tarihsel ve toplumsal bir perspektifle tartışıyor.
Osmanlı’dan Cumhuriyet’e uzanan süreçte tarikatlar, medreseler ve dinî figürler yalnızca inanç alanını değil, siyasal ve toplumsal ilişkileri de şekillendirdi. Said-i Nursi ve Şeyh Said gibi isimler etrafında oluşan anlatılar, Kürt Sağı’nın kolektif hafızasında kurucu mitlere dönüşürken; ritüeller, semboller ve gündelik pratikler bu siyasal hattın sürekliliğini sağladı.
Bu çalışma, Kürt Sağı’nı yalnızca bir siyasal tercih olarak değil, aynı zamanda bir kimlik, aidiyet ve anlam dünyası olarak ele alıyor. Kürt meselesine tektip yaklaşımların ötesinden bakan kitap, Kürtler arasındaki ideolojik çeşitliliği görünür kılıyor ve siyaset, din ve kimlik arasındaki karmaşık ilişkilere yeni bir pencere açıyor.