Bu çalışmada ilk olarak kentlerin sosyo-kültürel özellikleri üzerinde durulmuştur. Her bir kentin mahalleleri, sokakları, kültürel özellikleri ve insanlarıyla yüzyıllar boyunca yarattığı ve oluşturduğu kent imgelerinin neler olduğu tartışılmış ve kentlerin sadece yaşanılan değil aynı zamanda kültürün yaratıldığı, aktarıldığı ve deneyimlendiği yerler olduğu görülmüştür. Kitabın ikinci bölümünde kentlerde “geleneksel bilginin markalaşması” konusu ele alınmıştır. Bu bölümde UNESCO tarafından yapılan “Yaratıcı Kültürel Şehirler Ağı” “Öğrenen Şehirler Ağı”, “Dünya Mirası Listeleri”, “Yaşayan İnsan Hazineleri Sistemi” gibi anlaşmalar, sözleşmelerden ve kent markalarının ortaya çıkmasında önemli olan, kentlerin özgün yaratım ve üretimlerini tescil eden coğrafi işaret sisteminden bahsedilmiştir. Çalışmanın üçüncü ve en kapsamlı bölümünü ise mâni ve türkülerde kent markalarını yansıtan unsurların tespit edilmesi, değerlendirilmesi ve yorumlanması oluşturmuştur. Bu bölümde insan ve doğa etkileşimi detaylı bir şekilde sorgulanmış, kültürel yaratıcılığın en önemli kaynağını doğanın oluşturduğu tespit edilmiştir. Bu çalışmada, belirli bir kentin, ilçenin ve yerin adının ve marka değerlerinin yer aldığı türkü ve mâniler örneklem olarak seçilmiştir. Türkü ve mânilerde geçen marka değerlerin özellikleri (yapım tekniği, motifleri, sosyo-kültürel anlamı, yetiştiği alan) ile ilgili ayrıntılı bilgiler verilmiş, kullanılan unsurun şiirdeki sembolik anlamı yorumlanmış ve bu unsurun günümüzde kent markalarının tanıtımında nasıl kullanıldığına dair yorumlar ve değerlendirmeler yapılmıştır.