Büyük Ozan Barış Manço Dönence’yi, “Dönence dünyanın iki ayrı kutbundaki meridyenlerdir ve hiçbir zaman da birlikte olamazlar. İnsanın doğasında da iki zıt kutup vardır. Bu kendisinde olmayanı arama içgüdüsüdür. Örneğin kış mevsiminde yazın gelmesini bekler yazın da kış mevsimini ararız." şeklinde açıklamıştır. Bu düşünceden hareketle, beklemek de insanın eksi kutbunda yer alıyor diyebiliriz. İnsan kendisinde olmayanı beklemeyi alışkanlık edinmiştir.

Bekleyenler kendi çöllerinde kaybolanlardır

“Kumdan denizim ben
Okyanusa da kıyım yok
Sıradan bir çöl işte
Umut fakiri”

Beklemek üzerine pek çok büyük usta tarafından şiirler yazılmıştır. Bu kitap, o zincirin bir halkası olmayı amaçlamaktadır.

Hiçbir şey beklemeyenler hayal kırıklığına da uğramazlar

“Hayallerimin hayatına ulaştığımı zannederken
Etraftan topladım
Hayal kırıklarımı”