“Meğer ne çok mayınlar taşırmış yüreğim...”

Çocukluğumdan kalma gözyaşlarım
Sağanak yağmur gibi.
Toprağa ağardı, hep aynı renkleri sevmiştim…
Aşk ile yoluma, yoluna Ne çok gül ekilmişti
Bin bir yokluk
Acıtırdı yüreğimi.
Firar etmek isterdim, İnsanı saklayan dağ yalnızlığına.
Sonsuzluğa çağrışım yapan, nehirlerde boğulmak isterdim.
Deniz dalgalarındır. Hep kıyıya çarpan benim,
Arta kalan yanlarım terk edilmişliğim…