Bu kitap, bir insanın zamanla, şehirle, dille, kendisiyle ve hep eksik kalmış bir şeylerle boğuşmasının belgesidir.

Bir hafıza defteri değil; bir hafıza yangınıdır.

Görünmeyenle görünenin, yazılanla yaşananın, unutulanla özlenenin birbirine sokulmuş notları.

Ne tam bir şiir kitabı, ne tam bir roman parçası, ama tam bir ağız dolusu iç dökümü.

Küfürlü, sorgulayıcı, içli, zaman zaman taşşaklı…

Sanki biri içini ters çevirmiş, sonra üstünü örtmeye çalışmadan bırakmış.

Hem politik, hem poetik. Hem kişisel, hem kolektif.

Bir bakıma “bize ait olanı bize rağmen yazılmış” gibi.

Düşmana ideoloji değil, çikolata fırlatacağız; ideolojik aç bırakır, çikolata tok tutar. Tok olan, kavga etmez.