Biz sahipsizdik sevgilim

Sahibini yitirmiş iki beden

Bir nefese nüfuz etmiş iki kronik yara

Yönü izi belli olmayan bir kervan

Duyulsun diye sesimiz kaç kere sustuk

Bağışlanmıştık defalarca             

Unutulmuştu ömrümüz

Önce azat edilmiş birbirinden

Sonra salınmıştık sokaklara

Biçare aynı yönde farklı ufuklara koşan

İki müşteki iki sanık

Birbirine yemin etmiş iki tanık

İkimiz de kimsesizdik sevgilim

İçimizde ki masum çocuk gibi

Biz düşlerden yorulduk artık