rüzgârlara bıraktığım buruşuk kâğıt 
yitirdiğim her şey için vazgeçtiğim o ağıt 
beni şimdi sen toplarsın önce dağıt 
estikçe böyle yapraksız hülyalara o rüzgâr 
dokunmuyor bile 

çekinmiyor söylemekten 
kendini bir deryaya salmış 
mürekkep gibi kızıl bir balık 
kâğıda bir iz bırakmak için geç kalmış 
içim ki kendini bir şiir olarak yazmalıymış 
dökülmüyor bile