Arkadaşlarımdan bir topluluk vaaz ilmine çok ilgi duydular ancak kendisine başvuracakları uygun bir kitap bulamadılar. Zira bir grup acem, bir kısım kitaplar yazdılar ve sıhhatine bakmadan, süslü sözlere özenip, bu kitapların içerisini batıl hadislerle ve bozuk manalarla doldurdular.

Amaçları sadece ne varsa toplamak, arzuları nefisleri galeyana getirmek olduğundan, kimi zaman bedevileri coşturup onları ağır başlılık ve Allah korkusundan uzaklaştıran, kimi zaman da onu dünya sevgisine sürükleyen aşk ve muhabbet şiirlerini zikrettiler. Zaman zamanda günahları kolaylaştıran uyduruk hadisleri anlattılar ve daha nice şeyler. Ben onların bu ayıplarını “Kitabu’l-Kısas Ani’l-Kussas” kitabında anlattım.

Arkadaşlarım bu sebeple beni, bu kitaplara bakmaya gerek bırakmayacak bir kitap yazmaya teşvik ettiler. Ben de onlara hakkı istediklerinden ve batıldan kaçındıklarından olumlu cevap verdim ve başının büyük çoğunluğunu rivayetlerden, sonunu ayetlerden oluşturduğum yüz oturumu, bu kitapta kaleme aldım.