Gece sessiz ilerliyordu...
Yalnızlığını bilmem kaçıncı şehirde bırakmış bilgiç adam
Yağmur damlalarına karışmış
Kızın gözyaşlarına bakıyordu çaktırmadan...
Çünkü çaktırsa kız daha da çok ağlayacaktı.
Sokaklar çok mu boştu
Ya da şehir saklanıp gitmiş miydi çok uzaklara?
İşte onu kimse bilmiyordu
Belki de evrenin bir oyunuydu bu
Bilinmezliğin içinde atılan yorgun adımlar
Az sonra belki tam da burada
Kocaman bir yıldız kayacaktı
Ve tüm hayaller gerçek olacaktı kim bilir!
Hayal neydi peki,
Savrulup gitmek mi yıldızların arasından,
Ya da içten bir tebessüm mü?
Karanlığı kaldıran
Yüreği güneşten parlak bilgiç adam
Şimdi tam karşıya bak en karşıya hem de...

Gülümse ve derin nefes al
Çünkü; orada kendini bulacaksın!