“Nice insanın ölü sağ yaşadığı, çirkefe bulandığı; çorak kalp yüzleriyle, yolumuzu şaşırtan binlerce işaret ağıyla” dolu, “Mecnunluk davasıyla aşklara leke sürüldüğü; tezatların oluk oluk olduğu; katran, geçmez zamanlarda” yaşamak ne kadar güçtür.

Sevgiyle, incelik ve zarafetle, mana yüklü yaşamanın tanımıdır Elif oysa. Gönlü sulh ve huzura kavuşturmanın t(adı)dır.

“Elif gibi kalabilmek”, Elif’le kalabilmekse hayatımızın baş davasıdır ve büyük, soylu, çetin mücadeleler gerektirir.

“Bilsem ki beni öldürür / Bin yılanın zehrini kutsal şarap bellerim”

“Kafın ardı kelimesiz lügat” diyen,

“İlahi yokuşlarda gezinen”,

“Saf ateş, saf çile taşıyan girdaplı bir yürekten”

Hakikat arayıcısı bir Şair’den bir buluş, dikiliş, diriliş destanı…

“Sevgi dilini öğren, taşı elmas ediveren” diye ölçüyü gösteren,

“Kainatın yüreğini aşk ile boyamakla” şevklenen,

“Elif! Kainatsın, ben semanda tutsak” diye sevdasını perçinleyen,

Hayatın batın yönüne temas edip, bembeyaz umutları seslendiren bir Talipten nefesli, güneşli, cevherli mısralar. Güzellik dizileri, hikmet dillenişleri, rakik kalp değinişleri…