Gün ağırlığını yüklemişti
Kavurucu bir yaz sabahında
Devrim türküleri ile düşmüştüler yollara
Yürüyorlardı…
İnsanlık adına, barış namına
Ruhlarında, bedenlerinde devrimin ateşi
Gözlerinde umut, yüreklerinde barış
Heybelerinde kalem, silgi, oyuncak
Yüzlerinde umudun, sevginin yansımaları
Devrimin ışığını saçıyorlardı halklara
Toprak ana sevdalanmıştı doğan güneşe
El sallıyordu sevdalı yüreklere
İsyanımdır, aydınlığı karanlığa esir edenlere
Kan bürünmüştü celladın gözünü

Umut çiçekleri boynunu büktü
Bereket kokan topraklar küstü
Yağmur sustu, rüzgâr dilsiz kaldı
Ötekilerine bıraktılar güneşi selamlamayı
Ecel sinsice çalmıştı kapımızı
Gülüşlerimiz düştü toprağa
Şehitlerimizin gülüşlerinde buluşalım
Onların türkülerini çoğaltıp, çoğalalım