Bu eser öncelikli olarak aciz, günahkâr nefsimize hitaben yazılmıştır. İnsan denen en şerefli yaratılmışın sevda ve haykırışları hep aynıdır. Her bir satırda sizler de kendinize ait bir bölüm görecek ve belki de bu güne kadar üzeri örtülü kalmış peygambere haykırışların nidasını duyacaksınız.

Kelimeler seni anlatmaya yetersiz kalır, sevdam cümleler içinde kaybolur, lâkin sana karşı dilim lâl olamaz söylemeliyim, seni tüm dünyaya haykırmalıyım, biliyorum sen ümmetini yalnız bırakmazsın.

Ey gönlümün efendisi yakarışım sanadır. Duy bizi ey Sevgili EFENDİM!

Medine halkının beklediği gibi,
Kusva’nın seni gözlediği gibi,
Sevr’de yılanın gün saydığı gibi,
Biz de seni özlemekteyiz Ya Resulallah.