N. Hikmet`e, Kemal Tahir`e, A.H. Tanpınar`a çeşitli şairlere ve edebiyat sorunlarına ilişkin bu yazılar,gerçek anlamıyla edebiyat eleştirileri değildir. Bunlar, S. Hilav`ın Felsefe Yazıları`nda dile getirmeye çalıştığı görüşleri, edebiyat alanında ve somut bir malzeme üzerinde örneklendirmeye çalışmasının ürünleridir. Edebiyat hem bireyin yeteneginin hem de toplumsal geleneğin bir ürünü olduğuna göre, Asya-tipi bir toplumdan ve Doğu Despotluğu`ndan gelen bir toplumda, ondan çok farklı ve hatta onun tam tersi olan bir Batı toplumu edebiyat geleneği nasıl başarılı ürünler verebiliyor? Bu yazılarda ele alınan temel sorun işte budur. Ve Batı kültür darbesi altındaki bir Doğulu toplumun bireyleri olarak yazarlar ne gibi formel ve içeriksel çözümler bulmuşlardır? Bu da birinci soruya bağlı olarak Edebiyat Yazıları`nın ikinci sorununu oluşturuyor. Kısacası, bu yazılardaki yaklaşım, felsefe geleneğinden yoksun olan edebiyat eleştirimizin ötesine geçmek ve kavramsal düşünce çabasına dayanmak isteyen iyi bir niyetin ürünleri görülebilir.