Gregor Samsa’nın böceğe dönüşmesi bir yabancılaşma hikâyesi değildir. Dönüşüm, insanı hayvandan ayıran bir mecaz ya da alegori olarak okunamaz; tıpkı Kafka’nın köpekleşme, böcekleşme ya da maymunlaşma hikâyelerinde olduğu gibi burada da bir fabl anlatısı yoktur. Gregor, bir hayvanın yaşamını taklit etmez; tersine, insanın kendi içindeki hayvansı katmanla yüzleşmesini sergiler. Kafka’nın ifadesiyle, “hayvan bize insandan daha yakındır”, ancak insanın kafesi dışarıdan görünmez. Her hareketine eşlik eden o görünmez parmaklık içselleşmiştir artık. Dönüşüm, insan ile hayvan arasındaki bu yakınlığın ve aynı zamanda korkunç yarığın, olgunlaşmanın değil; bir çözülüşün, insan olmanın ağırlığı altında ezilmenin hikâyesi. Varoluşun sınırlarında yankılanan sessiz ve güçlü bir trajedi.