Morlaşan caddelerin kaldırım çakılı

Ayaklarıyla koşuyor içimdeki yol

Gölgemin üstünde yürüyen bulutlar,

Sana yeltenen rüzgârı dizginlemesem

Bir uçurumun yükseklik korkusuyum…

Sonsuz bir döngünün doğurganlarıyız

Yüzümüzden siliyor sofralar utanmayı ve

Büyüyor kul hakkı düğümleyen gırtlak,

Yaşam, ölümü mayalarken en ücra yerimizde

Morun kirlenmeyen yüzü akıyor içimize…

Gidiyorum,

Ahşap evlerin çatık kaşlı coğrafyasını

Küçümsüyor betona gülümseyen toprak

Şimdi, hangi sevdaya gönül düşürsek

Göze doğru büyütüyor kanlı mendilini…