Üç dört adım ötemdeydi. Ölüm aptal cesaretime fısıldıyordu. Sonra ölüm kahkaha atıyordu. Ölüm orta yaşlı, güzel ses tonu olan bir kadın değil. Şuh ve çekici değil. Ölüm ince sesiyle kudreti tezat oluşturan, bebek suratlı bir herif.

Sadece genç yaşayıp hızlı öldüğüm hayatın muhakemesini yapıyordum. Aşık, acımasız ve aptalca davranmasaydım belki daha huzurlu olurdum diye düşündüm. Sonra düşüncelerimden utandım. Düşüncelerim cahil ebeveynler gibi beni ergen duygularımın önünde rezil etti.