Dijital dünyanın dalgaları, farkına bile varmadan güvenlik duvarlarımızı aşarak hayatımıza sızdı.
Bir zamanlar çocuklarımızın gülüşleriyle ısınan evlerimiz, bugün ekranların soğuk ışığıyla aydınlanıyor. Belki hızlandık, pratikleştik, sosyalleştik ama özümüzden bir şeyleri de kaybettik En çok da birbirimizi.
Orhan Toker, “Nerede yanlış yaptık?” sorusundan çok daha derine iniyor ve çocuklarımızı büyütürken hangi bağları zayıflattığımızı, hangi küçük ihmalin büyük yaralara dönüştüğünü, hangi dijital  alışkanlıkların kalplerimizi sessizce uzaklaştırdığını dürüstçe anlatıyor.
Bu kitap bir suçlama değil;  dijital tsunami bizi alıp götürmeden önce uyanmamız için bir çağrı…
Çocuklarımıza yeniden dokunmak, onlara gerçekten “orada” olduğumuzu hissettirmek için...
Geç kalmadığımızı bilmek, birbirimizi affedebilmek ve kalbi bizimle birlikte atan o küçük canların geleceğini koruyabilmek için…