Zackarina büyük köknar ağacının arkasında kaybolunca, Kumkurdu denize koştu ve yeniden su sıçratmaya başladı.
Su “cup” ve “şıp” dedi. Damlalar güneşin altında elmaslar gibi parladı.
Ve Kumkurdu su sıçrattı... Gücü yettiği kadar, bütün çevresine.
Çocuklara oyuncak sıçrattı, hastalara şifa.
Akılsızlara akıl sıçrattı, karanlığa ışık...
Çaresizlere çare sıçrattı, umutsuzlara umut.
Meraklı ve biraz haşarı Zackarina ile altın parıltılı ve eşsiz Kumkurdu, deniz kenarında yine küçük maceralara atılıyorlar:
Zackarina kaybettiği sevgili köpeğini arıyor, zamanla yarışıyor, bisiklet hırsızlarının peşine düşüyor, evden kaçıyor, gece yatısına gidiyor, elma topluyor... ve büyüyor. Kumkurdu da her zaman olduğu gibi yanı başında.