Susarız. Susuz kalanın suya hasreti gibi.
Ve sadece susarız. Kelimeleri suya yazdığımızdan beri.
Ve nurundan bir nebze düşse yüreğimize,
Dil sussa, kalem dillense.
Ve bir gün gelir, kelimeler de gider, göçer hanesinden.
Hane bir öksüzün burukluğunda, yetimce arzuhalin dualarla buluşması.
Bir yetim gibi çaresizce, hasretle, istekle. Kelimeler kalkar aradan, harfsiz de konuşur insan.
Kalbin lisanına dokununca, duyunca tüm lisanlar uçuşur.
İki hece kalır dilde, kalpte (hanelerde).