“Bin kocadan artakalan bîve-yi bakir” sözüyle anar Tevfik Fikret İstanbul’u “Sis” şiirinde ve daha neler söyler tüm hiddetiyle. Kimileri övmelere doyamaz bu şehirler şehrini anarken. Çok az yazar var, şehirden geçsin ve onun için kalem oynatmasın! Bir de dönüp dolaşıp bir şekilde ve her seferinde bir başka yerinden şehre sokulanlar var: Enis Batur bunlardan. En uzaktaki fenerinden metruk adalarına, girilmemiş dehlizlerinden “çıkmaz” sokaklarına, eski yazmalardan yeni metinlere, şehrin tarihinden şehrin tarihine katkıda bulunan isimlerine, çeşmesinden hamamına, mimarından ressamına... baktığı yer İstanbul oldukça bakış açısını her seferinde çoğaltmaya devam ediyor Batur. Eskil, ardıl başka metinlerle genişletilmiş haliyle Cinlerin İstanbulu, şehri kuşbakışı veya içeriden, en kuytu köşelerinden kuşatmaya bir adım daha yaklaşıyor.
 “Hangi göz, neresinden, ne kadar bakmayı göze alabilirse o kadar kendini aralayabilen, eleveren, görülebilen bir şehir bu. İçinde, karşısında, önünde mi duruyoruz, kavramak olanaksız: Ortasında, yanında, ötesinde miyiz? Pek çok şehirle tanıştım, bir tek İstanbul’da yön duygumu yitirdiğimi, pusulamın işlemediğini, yer ve zaman ölçeklerinin biribirine düğüm oldukları bir noktaya kilitlendiğimi farkettim.”