Savaş propagandası, cepheye ve cephe gerisine yönelik gerçekleştirilen bir toplumsal mühendislik ve ikna çabasıdır.

Savaşdönemlerinde cephe gerisi propaganda tarafından savaşa ikna edilerek toplumun seferberliği madden ve manen desteklemesi amaçlanır.

Propagandanın cepheye yönelik başlıca amacı ise muharip unsurların savaşma azimlerini sürdürmelerini sağlamaktır.

Tüm bunların yanı sıra savaş propagandasının devlet-toplum ilişkilerini yeni baştan üretmek, siyasal hedeflere dönük güdülenme yaratmak ve ulusal kimlik inşa etmek gibi hedefleri de vardır.

Savaş dönemlerinde açık ve alıcı bir hâl alan sosyal psikolojiyi önemli ölçüde istismar eden savaş propagandasının araçları arasında edebiyat önemli bir rol oynamaktadır. Nitekim bu çalışmada Osmanlı Devleti’nin son yüzyılında yaşanan 1828-29 Osmanlı-Rus Harbi, Kırım Harbi (1853-56), 93 Harbi (1877-

78), Teselya Savaşı (1897) ve Trablusgarp Savaşı’nda (1911-12) Türkçe savaş propagandası ve edebiyatı etkinlikleri incelenecek; öncesi ve sonrasıyla birlikte savaş dönemlerinde edebiyatın propaganda amacıyla kullanımı ortaya konacaktır.