Zihnindeki deli sorularla dört duvar arasında volta atarken, günlerdir hiç aralanmayan perdesini araladı o gün Poeta. Ne kadar çok kuş gelip geçmişti göğünün balkonundan, ne kadar çok yolculuk? Göç zamanı diye düşündü Poeta, belli ki vakit göçebeydi! "Göç nereye?" diye sorarken kendine, göle döndü yüzünü. Nasıl da göz kırpıyordu uzaktan, nasıl da maviydi rengi…

Uzun zamandır renkleri görmeden yaşıyordu. O an yüreğinin gökyüzüne değdiğini hissetti. Mavi ona gülümsemişti. Mutluluğu anımsadı ve *Merhaba" dedi maviye. Merhaba! Şiire göz kırpan renge.